1 Samuel 3
Datum: 3 Junie 2018
Prediker: Hannes Burger
Die afgelope tyd het ons gehoor van ‘n Strategiese Beplanningsgroep wat af en toe saam gesels oor waarheen ons as gemeente op pad is. En nou hoor ons ‘n week of wat gelede nog verder dat hulle ‘n konsep-visie aan die gemeente wil voorhou waaroor hulle baie opgewonde is. Maar nou weet ek goed ons het nie almal ewe veel aanvoeling daarvoor nie. Dalk wonder jy ook so in die stilligheid: Watter verskil maak so ‘n paar gevleuelde woorde iewers teen ‘n muur? En jy het ‘n punt. ‘n Nuwe visie op papier gaan nie van ons ‘n nuwe gemeente maak nie, en gaan ons nie outomaties die gemeente maak wat God hier wil hê nie.
Maar tog weet ek ook: as jy nie weet waarheen jy op pad is nie, is jy nêrens heen op pad nie. Jy moet ‘n droom hê, ‘n ideaal, ‘n visie... Dis hoekom ons moet vra: Waarheen is ons op koers? Waarheen gaan ons? Watter verskil gaan ons gemeente maak hier waar die Here ons geplant het? En jy – jy is ook nie toevallig waar jy elke dag werk en leef nie. Watter verskil gaan jy daar maak?
Watter verskil maak jy gewoonlik daar? Of weet jy nie eintlik nie? Dalk is jy nie seker die mense by die werk of jou klasmaats en die ouens in jou koshuis weet ooit regtig dat jy die Here dien nie. En dis hoekom die storie van Samuel in die Bybel staan. Want hoor net wat sê die Bybel vanoggend van Samuel, hier in die laaste twee verse van hoofstuk 3: “Samuel het grootgeword. Die Here was by hom en het nie een van Samuel se woorde onvervul gelaat nie. Die hele Israel van noord tot suid het gemerk dat Samuel betroubaar was as profeet van die Here.”
Dalk dink jy dit was makliker vir Samuel. Hy lewe mos in ‘n ander tyd as 2018. Maar moenie dink dit was maklike tye daardie nie. Dit was donker dae. Dis nogal erg as ons hoor die stem van die Here is toe al vir sommer vir baie jare al nie meer in Israel gehoor nie. Hulle is sy volk, hulle gaan elke week tempel toe - maar hulle hoor nie die Here nie. En die rede is eenvoudig: Hy is nie regtig deel van hulle lewe nie. Hulle noem hulleself gelowiges, maar eintlik lewe hulle só ver van Hom af dat Hy nie meer ‘n faktor in hulle lewe is nie. Sy stem het stil geraak onder hulle. Selfs in die kerk. Eli is hulle Hoëpriester en hy werk elke dag vir die Here binne-in die tempel maar selfs hy het ook doof geraak vir die Here se stem. Ons weet mos die Here praat nie met jou as jy nie regtig geïnteresseerd is nie. Dis erg, maar selfs die hoëpriester is nie regtig geïnteresseerd in wat die Here wil sê nie…
En dan verskyn Samuel op die toneel. En met Samuel breek daar ‘n nuwe dag deur in die verhouding tussen God en sy mense. Samuel maak ‘n verskil! Hy lui ‘n nuwe era in. ‘n Era waar die stem van God weer gehoor word.
Skielik is daar weer ‘n betroubare profeet in die land. Iemand met wie die Here praat, wat die wil van die Here ken, en dit vir die mense kan leer. Die geestelike duisternis wat so lank soos ‘n donker kombers oor die land hang skuif weg, en die lig breek deur. Net oor een klein seuntjie as leerling-priester in die tempel intrek…
Weet jy wat, dis waaroor De Eike se konsep-visie gaan. Dis die droom: dat ek en jy só naby aan die Here sal lewe, so oorgegee, dat jy lig sal bring in hierdie donker wêreld. Dat jy so in die voetspore van Jesus sal lewe, dat jy ‘n nuwe era sal inlei by die kantoor, by die skool, in die koshuis. Dat ons regtig ‘n verskil sal maak.
- Samuel se storie
Wat kan ‘n mens nou eintlik sê oor Samuel? Jy onthou hoe sy ma hom van die Here afgebid het toe sy al lank kinderloos was, en hoe ongelooflik bly sy was oor klein Samuel. En hoe sy hom as baie klein seuntjie (die kommentare praat van nie baie ouer as drie jaar nie) by die tempel afgegee het. Maar eintlik is al daardie inligting irrelevant. Wat jy van Samuel moet weet staan hier in die heel eerste vers.
Hy het die Here toegewyd gedien. Eli was oud en half-blind en Samuel het meeste van sy priesterlike take oorgeneem. Die priester moes sorg dat die heilige lampe nooit uitgaan nie, en Eli se oplossing was om Samuel in die tempel te laat slaap, Hy moes die lampe oppas, en die ander heilige voorwerpe soos die ark, waar die Here Homself vroeër openbaar het. Maar wat, dit was so lank terug dat Eli nie lus was om self daar te wag nie. Samuel het toegewyd as deurwagter die tempel saans toegesluit en bedags tempelgangers verwelkom. Samuel het fluks gewerk, maar belangriker nog, sê vers 1, hy het die Here gedien, daar in die tempel.
Watter geweldige kontras teken die Bybel tussen hierdie jong kind, en die erns waarmee hy die Here dien, en hoe die Here hom seën, teenoor die ongeërgdheid van die blinde ou Hoëpriester, wat soos die res van die volk eenvoudig by die Here verby lewe! Want ongelukkig was Eli ook geestelik blind. Hy kon nie eens sien hy stuur saam met sy mense op ‘n verskriklike afgrond af nie. Dalk wou hy eerder niks van die Here hoor nie - hy het geweet hoe voel die Here oor sy manier van lewe …
- Maar toe gebeur daar iets…
En toe gebeur dit. Totaal onverwags in die middel van die nag. Iets waarna die hele land al vir dekades smag, maar wat niemand sien kom het nie. Samuel lê weer op sy gewone plek in die tempel, en toe hoor hy in die middel van die nag die stem. Nie een keer nie, maar dríé maal! Dis eintlik so tragies dat Eli nie geweet het wat om te maak met Samuel se storie nie. Maar die derde keer het Samuel darem geweet om nie weer op te spring en na Eli toe te hardloop nie. Hy het net daar in die donker tempel neergeval en gebid: Praat maar, Here!
Dit was regtig ‘n verskriklike opdrag wat die seuntjie die nag by God sou kry. Dit was vir seker nie die soort boodskap wat jou baie opgewonde sou maak nie. Ek wonder hoeveel hy daardie nag verder geslaap het. Maar daardie nag het God vir Samuel aangeraak. Daar het iets geweldigs in sy lewe gebeur.
God het van Samuel die leerder-priestertjie Samuel, die profeet gemaak. Die nuwe era in Israel het begin, want God het vir Hom iemand gekies met wie Hy kon praat, en vir wie Hy opdragte kon gee…
- En toe die dag breek…
Maar soos ek sê, dit was ‘n bitter moelike opdrag. Toe dit uiteindelik dag word, het Samuel nie kans gesien om vir Eli te gaan sê wat die Here gesê het nie. Die nuut aangestelde profeet het eerder gaan wegkruip by die tempeldeure, en hom daar besig gehou met die gewone, alledaagse goedjies. Enigiets eerder as om gehoorsaam te wees en te doen wat die Here van hom gevra het! Professor Hennie Rossouw, een van my dosente, sê in ‘n preek oor hierdie gedeelte: “Die nuwe profeet het toe eerder ‘n koster geword.” Enigiets, solank hy net nie hoef te doen waarvoor die Here hom die vorige aand aangestel het nie…
En intussen wag Eli verniet. Want Samuel sien nie kans om vir hom te sê wat die Here se boodskap was nie. En ek verstaan dit! Want Samuel was jonk. Hoe kon hy met só ‘n boodskap na ou oom Eli toe gaan, vir wie hy na alle waarskynlikheid soveel respek gehad het? Hoe kon hy dít vir hom, van alle mense, gaan sê? Ek verstaan dit. Maar dit vat nie weg dat Samuel ongehoorsaam was nie. Hy mág nie stil gebly het nie. Dis nie waarvoor God Hom geroep, en met hom gepraat het nie. Stilbly en wegkruip is nie ‘n opsie vir die profeet van God nie.
En dis waar die verhaal met ons begin praat. Want wag God nie dalk nog vir jou ook nog om regtig aan jou roeping te begin beantwoord nie? Om die nuwe era te begin inlei in jou omgewing. God het jou immers nie geroep om soos ‘n verkleurmannetjie te verdwyn in jou omgewing nie. Daar buite wag ‘n wêreld wat besig is om verlore te gaan, sonder vrede en blydskap, sonder die hoop wat alleen God kan gee. En intussen kruip jy weg. Jy hou jou besig met al die allerdaagse goedjies. Dalk goeie goed, wat ook jou werk is. Maar jy staan nie uit nie. Jy maak soos Samuel.
Ek wonder of dit nie dalk is omdat ons ook nie regtig in noue kontak met die Here lewe nie? Lewe ons nie ook soos Eli, eintlik by die Here verby nie? Is dit nie dalk hoekom jy nooit sy stem hoor nie? En daarom ook geen verskil maak nie?
Waarheen is jy op pad? Wat is jou visie, jou geestelike droom? Wat wil jy hê moet mense op die ou end van jou onthou, aan die einde van jou lewe? Ook jy hoor vanoggend die roepstem van God. En elke keer wat jy hierdie konsep-visie hoor, gaan God jou daardeur roep, jou uitdaag, om in sy voetspore te begin leef, om uit te gaan en sy profeet te gaan wees. God wag dat jy ‘n nuwe era begin inlei in die donker wêreld daarbuite. Maar ook ons sal dit net regkry as ons weer naby aan die Here lewe. Dit begin wanneer jy antwoord op die roepstem van God, en dit groei deurdat jy erns maak met Hom, besig raak met sy Woord en regtig weer saam met Hom tyd deurbring en met Hom te praat. Sodat Hy ons kan toerus, sodat ons profete sal wees wat ‘n verskil maak…
AMEN
